Παρασκευή 16 Μαρτίου 2012

Βίτσια μεθυσμένων

Είμαι πεπεισμένη πως η μοίρα μου πλέον τό'χει να φροντίζω/νταντεύω μεθυσμένους. Ξεκινήσαμε από το boyfriend, που μετά από μια βαρβάτη έξοδο τά'φτυσε (κάτι άλλο τα έκανε βασικά...) και τον γύρναγα εγώ σπίτι, ενώ ο ταξιτζής προσπαθούσε να κάνει καμάκι την ώρα που ο άλλος επιθυμούσε να ξερνοβολήσει. Πόσο σουρεάλ μπορεί να είναι το ελληνικό πέσιμο τελικώς; 
Το αποκορύφωμα όμως ήταν όταν μετά από λίγες μέρες κλήθηκα να φροντίσω και άλλο μεθυσμένο, ο οποίος, όχι μόνο δεν ήταν και καλός μου φίλος, αλλά οι δικοί του φίλοι τον είχαν αφήσει λιγάκι αδέσποτο. Εγώ λοιπόν, τον χειριζόμουν perfectly και αν έπρεπε του φώναζα κιόλας προκειμένου να πάρει τα πόδια του για να φύγουμε από ένα πάρτυ που δεν ήμασταν πλέον καλοδεχούμενοι ως παρέα. Και μέσα σε όλη η τρέλα τον έπαιρνε τηλέφωνα η γκόμενα γιατί ζήλευε που πήγε σε πάρτυ (στο οποίο μπορούσε να είχε έρθει μαζί). Άδικο δεν είχε που την έτρωγαν οι ζήλιες, αλλά αντί να του τηλεφωνεί, μάλλον να τον στείλει στο διάολο θα άρμοζε. Εγώ μια φορά σε ξένες υποθέσεις δεν μπλέχτηκα και απλά διασκέδασα τις γελοίες συμπεριφορές των μεθυσμένων, καθώς ανέλυσα τα pattern που παρουσιάζουν. Αποφάσισα λοιπόν να χωρίσω τους μεθυσμένους σε κατηγορίες ανάλογα με το τι κάνουν κάθε φορά που μεθοκοπούν.


1. ο παίρνω τηλέφωνα
Είναι ο τύπος που όταν πιει παραπάνω απ'όσο αντέχει, πρέπει να του πάρεις το κινητό γιατί αρχίζει τα τηλέφωνα. Μα θα πάρει νυν και πρώην, μα θα αρχίζει να τηλεφωνεί σε φίλους, μα δεν ξέρεις ποιον μπορεί να πάρει. Και άμα εσύ δεν τα πίνεις μαζί του εκείνη την ώρα, πιθανό να σε πρήζει μέχρι το πρωί και μάτι να μην κλείσεις.

2. ο κοινωνικός
Αυτό το τυπάκι που στην καθημερινότητα ή είναι πολύ ντροπαλό ή πολύ σνομπ ή μια μίξη και τέλος πάντων μιλάει μόνο στην κλίκα του και σου τη σπάει, όταν τρέξει αλκοόλ στο αιματάκι του, μεταλλάσσεται. Τότε γίνεται ο σούπερ κοινωνικός τύπος που έστω για μια νύχτα γίνεται κολλητός με όλους. Και όταν ξημερώσει αναρωτιέσαι αν θα σε χαιρετά ή θα συνεχίζει να σηκώνει υποτιμητικο-κομπλεξικά το κεφάλι κάθε που τον προσπερνάς.

3. ο χορευταράς
Ναι υπάρχει αυτή η κατηγορία, με διάσημους αντιπροσώπους που θα μείνουν ανώνυμοι για λόγους οικονομικούς (δεν θα διαφημίσομεν κιόλα-), που όταν μεθούν είναι σαν να τους βάζεις νέφτι στο κωλομέρι. Πρέπει να σηκωθούν να χορέψουν με κάθε τραγούδι, αν είναι στα μπουζούκια θα ανέβουν πίστα και θα σύρουν πρώτοι το χορό και γενικώς θα χτυπάνε παλαμάκια με κάθε ευκαιρία. Αν είσαι μαζί τους ετοιμάσου να χορέψεις κι εσύ γιατί θα σε σηκώσει/στριφογυρίσει/ταρακουνήσει με κάθε τίμημα.

4. ο στρίπερ
Κι όμως το είδαν κι αυτό τα ματάκια μου. Ήμανε σ'ένα πάρτυ και πέφτω πάνω στην εξής σκηνή με τη φίλη μου: στο δωμάτιο που αφήνουμε τα παλτό, ένας τύπος είναι ξαπλωμένος φαρδύς πλατύς φορώντας μόνο ένα κίτρινο εφαρμοστό σλιπάκι με τον tweety και μια τύπισσα κάθεται δίπλα του και τον παρακαλά να μη γδυθεί. Τελικά αυτή μάθαμε ότι είχε άλλους σκοπούς και ύστερα από κανα μήνα το κουτούπωσε το παλικάρι. Πριν το ευτυχές ζευγάρωμα όμως, οι φίλοι του με ενημέρωσαν ότι το έχει συνήθειο σε κάθε μεθύσι να τσιτσιδώνεται. Ευτυχώς σε αυτό το gathering εγώ δεν είδα τον τουίτυ του.

5. ο θα σας σπάσω στο ξύλο όλους
Είναι ο άντρας ο βαρύς που θα κατεβάσει το ποτήρι και θα σηκώσει τα μανίκια για καβγά, απέναντι σε όποιον του μιλήσει κάπως ή αλλιώς, ή μιλήσει στο αμόρε του, ή απλώς βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο μαζί του και τον ζαλίζει με την ύπαρξή του. Το πιθανότερο είναι ότι θα απειλεί και χέρι θα σηκώσει μόνο για να στηρίξει το ζαλισμένος κεφάλι του. Είναι μια πληγωμένη ψυχή.

6. ο βιαστής
Όλοι όσοι πίνουμε σοβαρά, μετά από κάποιο σημείο αισθανόμαστε τη γνωστή ευχάριστη ζεστασιά στην καρδιά μας, τη γλώσσα μας να λύνεται σε βωμολοχίες και προστυχόλογα και γενικά τις αναστολές να φεύγουν. Ο εν λόγω τύπος μεθύστακα, όταν του φύγουν οι αναστολές, θα βγάλει από μέσα του τον βιαστή και ούτε οι οικείοι του δεν ξέρουν που θα φτάσει. Μα μπορεί να βγάζει την μπλούζα του, μα μπορεί να χουφτώνει ασύστολα το γκομενάκι που έχει βάλει στο μάτι, μα μπορεί και να το κλειδώσει πουθενά. Το πιο αστείο σκηνικό που έζησα με τον τύπο βιαστή είναι να βγάλει έξω το εργαλείο του και να παρακαλά μια κοπελιά να κάνουν σεξ, ενώ μάλιστα είχε οφίσιαλ αίσθημα, κι αυτή δεν τον ήθελε καν. Τρομάξαμε να τον μαζέψουμε.

7. ο που το παίζει ξεμέθυστος
Είναι ο παρλαπίπας που νομίζει ότι ξέρει τι μας συμβαίνει και θέλει να το αναπτύξει ακαδημαϊκά. Μπορούμε βέβαια να τον πούμε και παπαρολόγο. Πάντως δε σκάει με τίποτα. Και μένει και ο αφάσωτος του πάρτυ.

Φυσικά όλοι μπορεί να έχουμε βρεθεί στα μεθύσια μας σε περισσότερο από ένα ρόλους, ή να κάναμε πράγματα που δεν συμπεριλαμβάνονται στη λίστα. Σε κάθε περίπτωση, το αλκοόλ μπορεί να έχει πολύ άσχημες συνέπειες, γι'αυτό φροντίστε να έχετε κάποιον να σας κουβαλήσει/φροντίσει/συγκρατήσει, για να μην αφεθείτε κάπως έτσι, ή για να μην φτάσετε να κουτουπώσετε κάτι σαν αυτόν.

Και τώρα βγαίνω να τα πιω.


Τρίτη 6 Μαρτίου 2012

Είναι μύθος το δασύτριχό σου στήθος

Σήμερα με απασχόλησε σοβαρά -σε βαθμό να φάω τα μουστάκια μου και να ξύσω όλα τα χαλιά- το ζήτημα του μύθου γύρω από ένα όνομα. Η ιστορία ξεκίνησε κάπως έτσι... Μια φίλη μου εδώ και χρόνια μου λέει για έναν δάσκαλο χορού που είχε κάποτε ο οποίος υπέθετε πως είχε μεγάλο πέος. Πώς έφτασε σε αυτό τη συμπέρασμα; Ακόμα κι η μάνα της παρατηρούσε ότι ένα βουναλάκι εξέχει στον καβάλο του. Εγώ της έλεγα πως μπορεί απλά να φόραγε εφαρμοστά - κάπως έτσι έχω τους χορευτές latin στο μυαλό μου- ή νά'χει μεγάλα αρχίδια ή να είναι πολύ τριχωτός και χιπις και να κάνει μαξιλαράκι. Αλλά πάρα τις εναλλακτικές μου, ο μύθος του χορευτή κράτησε χρόνια, μέχρι που οι μικρές παρθένες γράφονταν στη σχολή για να τον δουν αλλά ο τύπος είχε φύγει φαντάρος. Και εδώ ταιριάζει αυτό το χιτάκι της Γαρμπή, ξέρεις ως προς το μέγεθος, που έσπευσε να μου θυμίσει ο Πίκος Απίκος (πήρες αρκετή δόξα;) ο οποίος είναι υπέροχος, κούκλος και αθλητικός (φτάνει;). Τελικά, για να γυρίσουμε στη φίλη, μετά από χρόνια τον κουτούπωσε (αμήν!) και μάθαμε όλοι ότι όντως την είχε μεγάλη ή τουλάχιστον μεγάλη για τα δεδομένα της φίλης. Μέτρο σύγκρισης: η παλάμη. Δηλαδή, κατά πόσο μπορούσε να την κλείσει η όχι. Τι να πεις...

Παρομοίως θυμάμαι πριν χρόνια που μου κόλλαγε ένας τύπος στο facebook (όταν είχα) και τον έδειξα στην καλή μου σχολική φίλη να τον τσεκάρει. Και όχι μόνο τον τσέκαρε, αλλά τον ήξερε κιόλας και μάλιστα είχε τη φήμη σε όλη τη γειτονιά ότι είναι και ο καλύτερος στο κρεβάτι. Υπήρχε στη γειτονιά ο θεός του σεξ κι εγώ δεν το ήξερα και δεν τον ήξερα. Πάνω που ίσως να υπήρχε ελπίδα διόρθωσης, δεν έμαθα ποτέ αν ο μύθος ήταν βάσιμος -όπως η φίλη μου η άλλη εξέτασε τον χορευτή- γιατί ο γαμιάς της γειτονιάς, μπορεί να μίλαγε για τα γλυκά μου μάτια που είδε την Ανάσταση (ένα χωριουδάκι είναι η Αθήνα τελικά), αλλά εγώ του έριξα Χ πριν ενημερωθώ περί του μύθου του. Όποιος βιάζεται!



Πέρα από τις σχολικές ιστορίες για αγρίους, το ζήτημα του μύθου για μένα φούντωσε πραγματικά μόλις σήμερα που ανακάλυψα ότι ένας μύθος εξαπλώνεται γύρω και από το δικό μου όνομα. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι, και δη οι άνδρες και δη οι μεθυσμένοι και δη αυτοί που έχουν καιρό να παρκάρουν το ερπετό τους, τους λες δυο πράματα και ακούν άλλα δέκα επιπλέον που δεν τους είπες. Ο κολλητός του φίλου μου, ανήκει σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες και η ιστορία εξελίχθηκε κάπως έτσι:

Ήμανε... σε πάρτυ με πολλές μεθυσμένες -τη χαρά- ενώ εγώ απλώς βρισκόμουν σε μια ευθυμία από το ποτό και ήθελα να πειράξω λίγο το αγόρι μου με την ιδέα να φιλήσω μια τύπισσα που μεθοκοπούσε δίπλα μου. Τονίζω, το kinky βρισκόταν στην ιδέα και μόνο, δεν έκανα και πρόταση. Εκείνος βέβαια, με τη σοβαρότητα του σπαστικά ξεμέθυστου του πάρτυ ,απάντησε πως δεν θα με μοιραζόταν με κανένα ανθρώπινο ον. Με άλλα λόγια, μην τολμήσεις και φασώσεις θηλυκό, σε γά...σα.

Περνούν οι μέρες -φτάνω στο θέμα μου- και είμαστε στο σπίτι του κολλητού ο οποίος ανοίγει το ένα κρασί μετά το άλλο για να ρίξει ένα γκομενάκι το οποίο όλως περιέργως ήθελε εμένα (τι πέραση που έχω η άτιμη!) Εκεί λοιπόν, για να μη φανώ αγενής και προσβάλλω την κοπέλα, επανέλαβα τα λόγια του αγοριού ότι μπλα μπλα... δεν θα με μοιραζόταν, να φανεί ότι με εμποδίζει βραδερφέ μια ανώτερη δύναμη και δεν ενδίδω.

Ο κολλητός -παρόλο που το φάσωσε τελικά το γκομενάκι- άκουσε τα λόγια μου σαν φαντασίωση και τα μετέφερε αναλόγως. Μέσα σε λίγο καιρό (ή μπορεί απλά εγώ να άργησα κανα δίμηνο να το μάθω) όλοι οι φίλοι και μη του αγοριού μου "έμαθαν" τι ξενέρωτος και συντηρητικός είναι ο δικός τους σε αντίθεση με εμένα που είμαι η σούπερ απελευθερωμένη στο σεξ και του προτείνω να κάνουμε τρίο και λοιπά ανωμαλιάρικα και εκείνος αρνείται. Ξαφνικά είχα γίνει η θεά του σεξ κι ο άλλος ο τυχερός του τζακ ποτ, ο οποίος μπορεί όργια να μην δεχόταν να κάνει (ούτε στη φαντασία) με την κοπέλα που είχε δαγκώσει τη λαμαρίνα (ε, να παινευτούμε) αλλά, καθώς δεν τον χαλούσε να κομπάζει στην αντροπαρέα, δεν φρόντιζε να διορθώσει και τη φήμη μου.

Κατά πόσο βέβαια αυτό είναι φήμη, μύθος ή πραγματικότητα, ακόμα δεν τό'χω αποφασίσει. Μια φορά πω ότι απελευθερωμένη τόσο δεν είμαι. Αν ήταν άσχετος ο τύπος που θα συμμετείχε, μπορεί και να έδινα μια σκέψη, αν το αγόρι απλά έπαιρνε μάτι θα τού' δινα και δυο σκέψεις -λέμε τώρα- αλλά να δω εγώ το δικό μου μανάρι να το μπαλαμουτιάζει άλλη, θα βγάλω τα νύχια μου και θα τη γδάρω. Άσπρη γάτα, όχι και άσπρο πρόβατο.

Και κάπως έτσι, μου βγήκε το όνομα, χωρίς να βγάλω τα μάτια μου. Αυτά είναι.

Poor is the man whose pleasures depend
 on the permission of another...


Υ.Γ.: ** Γείτονα, αν διαβάσεις την ιστορία, να ξέρεις ότι κάνω Ανάσταση στην ίδια εκκλησία ακόμα. **


Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Το Χρονικό της Ίωσης

"I'm not sick, my nose is just overflowing with awesome"

Ή με ματιάσανε, ή μάγια μου κάνανε, φταίει ο ανάδρομος ή με καταράστηκε μια κομπλεξική. Όλα μαζί γινήκαν τα κακά κι εγώ σιγοψήνομαι στον πυρετό εδώ και τέσσερις μέρες και δε λέω να γιάνω! Κι από πάνω είδα όλο τον 4ο κύκλο του trueblood σε ένα 24ωρο... (παρένθεση: ανάμεσα στην εναλλαγή αίμα-σεξ-αίμα έδειξε και μια αστεία σκηνή: ένας τύπος χωρίζει μια βαμπιρίνα και πετάει τα πράγματά της σε μια κούτα* κι ανάμεσα, το βιβλίο του twilight! Αχ και πονώ όταν γελώ) Μα μιλάμε για χρονικό και ξεχάστηκα.


Μέρα πρώτη: Μπουζούκια
Γιόρταζε ένας φίλος και αποφάσισε το ΣΚ να μας πάει μπουζούκια. Χαρά, φτιασίδια και πήλινγκ η γατούλα, ετοιμάστηκα φωτιά για το βράδυ, το οποίο ακολούθησε με πολύ ποτό και παθητικό τσιγάρο. Κάποια στιγμή ανάμεσα στα ουίσκια, σήκωσαν το άσπρο γατάκι μαζί με την κοπέλα του εορταζόμενου να χορέψουμε και να ανέβουμε στην πίστα να γίνει πανικός και να περάσουμε ουάου. Μία τύπισσα μόνο δεν χόρεψε, δεν πέταξε λουλούδια, δεν χτύπησε παλαμάκια βρε αδερφέ! Νομίζω μόνο πως σηκώθηκε για σεξ στην τουαλέτα με το συνοδό της -τον οποίο είχε φοβερίσει κιόλας να μην χορεύει ποτέ- και γενικώς ήταν λίγο wet blanket. Τι σχέση έχει αυτό με την ασθένεια; Ε όταν αρρωσταίνουμε πρέπει να κράζουμε.


Μέρα δεύτερη: Hangover
Κενή μέρα και αδιάφορη, που την περνάς φροντίζοντας τον εαυτό σου και τους άλλους μεθυσμένους και βασικά κοιμάσαι όλη την ώρα


Μέρα τρίτη: Καθαρά Δευτέρα
Ευκαιρία να φας μέχρι σκασμού θαλασσινά και ταραμοσαλάτα μιας και αετός ούτε καν με τέτοιο κωλοβρόχι. Βασικά ακόμα ήμουν σε φάση hangover οπότε ο αετός δεν πέταγε ποτέ.


Μέρα τέταρτη: ιωσούλα μωρέ
Ξυπνώ και νιώθω νεκρή αλλά σκέφτομαι ότι την Τετάρτη θα είμαι περδίκι. Συνεχίζω να το πιστεύω έως το απόγευμα.


Μέρα δεν θυμάμαι, γιατί ξεκίνησε το χάος. Και μετά το τίποτα.
Έβρισα 27 φορές τον πατέρα μου που είμαι άρρωστη, και 16 φορές είπα ότι θέλω να πεθάνω. Μετά μετάνιωσα 59 φορές που διέγραψα το facebook, 87 αποφάσισα να φτιάξω καινούριο και μόνο 2 υπενθύμισα στον εαυτό μου "γατούλα άσπρη, το facebook δεν αρκεί για να σου κρατήσει παρέα." Α, και παραλίγο να φτιάξω twitter. Δηλαδή μπορεί και να έφτιαξα.
Τελείωσα ένα βιβλίο και άφησα άλλα τρία στη μέση. Είδα ταινίες που βαρέθηκα ή μπορεί και να μην τις είδα και να είχα παραισθήσεις. Μίλησα καμιά 1600 λεπτά στο τηλέφωνο και έστειλα τα μισά μηνύματα. Δοκίμασα να βατευτώ με πυρετό για να δω πως είναι. Τελικά μετά μου ανέβηκε κι άλλο και αποφάσισα να κάνω μήνυση σ'αυτόν που μου είπε ότι το σεξ ρίχνει τον πυρετό. Εν τω μεταξύ, ψηνόμουν σε τέτοιο βαθμό που άρχισα να αναρωτιέμαι αν η τόσο υψηλή θερμοκρασία του σώματος σκοτώνουν τα σπερματοζωάρια. Αλλά να μου πεις, εδώ τα μικρόβιά μου δεν μπορεί να κάψει...
Και καθώς επαναλαμβάνω συνεχώς πόσο βαριέμαι, μια ανώτερη δύναμη με ακούει και σκάνε δυο προτάσεις για έξοδο και ένα πάρτυ που ανέμενα πώς και πώς. Και τα χάνω όλα. Τόσο ακριβά να πληρώσω τα μπουζούκια δηλαδή;
Βαριέμαι τόσο ανελέητα που πήρα να δω επεισόδια του Glee. Ακόμα δεν το έκανα, αλλά κοντοζυγώνουν οι ώρες που θα πέσω στην ανάγκη. Τα περαστικά μου, τα πίνω στην υγεία μου.


Barney