Γιατί μισώ τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου

Όλα ξεκίνησαν όταν ήμουν ακόμα ένα μικρό κοκαλιάρικο γατάκι. Πήγαινα στο σχολείο μαζί με τ'άλλα ζωάκια και έπαιζα ανέμελα στην πλατεία. Εν ολίγοις, η ζωή μου ήταν αθώα, αγνή και χαρωπή μέχρι τα 10 μου που ανακάλυψα τι εστί η γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου - learned the hard way, baby.

Στα 10 μου, λοιπόν, αποφάσισα να εξομολογηθώ στο μικρό Γιωργάκη τα φλογερά αισθήματά μου γι'αυτόν. Έσπαγα το κεφάλι μου να βρω τα κατάλληλα λόγια μέχρι που μου ήρθε η ιδέα: "θα του δώσω μια σοκολάτα", είπα πονηρά τρίβοντας τα πατουσάκια μου.

Το σχέδιο εξελίχθηκε ως εξής: αγόρασα μια σοκολάτα lacta που τότε ήταν και πολύ της μόδας (δεν είχαν έρθει τότε ούτε milka ούτε κι η ΙΟΝ είχε βγάλει αυτές τις ωραίες διαφημίσεις), ήταν τότε που λανσαρίστηκε η lacta lov'it (η μικρή, η γκοφρέτα). Την επόμενη μέρα πήρα τη σοκολάτα στο σχολείο και προφασίστηκα μια δικαιολογία για να βρεθώ μόνη στην τάξη (ξέρετε, σε εκείνο το πρώτο διάλειμμα που όλοι τρέχουν στο κυλικείο). Τσεκάροντας προσεκτικά το χώρο για κρυφούς πράκτορες και κατασκόπους, πλησίασα την τσάντα του Γιωργάκη κι έχωσα μέσα τη lacta˙ χωρίς ραβασάκι, χωρίς όνομα. "Ο πρίγκιπάς μου θα με καταλάβει", έλεγα... Εντάξει, η αλήθεια είναι πως ήμουν κότα να αφήσω υπογραφή.

Στο επόμενο διάλειμμα όλα τα παιδάκια ανέβηκαν στην τάξη μετά τη γυμναστική. Ο Γιωργάκης, ιδρωμένος και πεινασμένος (διάβαζα άρλεκιν τότε), ανοίγει την τσάντα και βγάζει τη σοκολάτα μου. Ακολούθησαν πειράγματα, εγώ προσπαθούσα ανεπιτυχώς να κάνω την αδιάφορη και ο έρωτάς μου έτρωγε τη σοκολάτα ικανοποιημένος. Όταν όμως έφτασε στη μέση, ένα κωλοπαίδι φώναξε: "Θα στην έκανε δώρο η Παναγιώτα για του Αγίου Βαλεντίνου!"

Τιιιιιιιιι?! Εκεί έπαθα σοκ! Ποια Παναγιώτα; Εγώ την πήρα! Εγώ την έδωσα! Δική μου ιδέα ήταν! Και τότε ο Γιωργάκης έκανε το απίστευτο: αφού ξενέρωσε στην ιδέα ότι η σοκολάτα προερχόταν από τη χαζή αρκούδα Παναγιώτα (ναι, δεν δείχνουμε έλεος στον εχθρό) είπε πως δεν τη θέλει και την πέταξε στα σκουπίδια - μπροστά στα μάτια μου. Το πρώτο και τελευταίο δώρο του Αγίου Βαλεντίνου ήταν ανεπιθύμητο. Η πίστη μου στη μέρα κατέρρευσε μαζί με την τύχη της lactaς στη χωματερή.

Κλείνοντας την ιστορία, δεν θα σας πω τα κλισέ του τύπου: "Οι ερωτευμένοι δεν πρέπει να εκφράζουν την αγάπη τους μόνο σήμερα (εντάξει - αύριο) αλλά κάθε μέρα" κλπ. κλπ. Σκοπός  της "δημοσίευσης" είναι καθαρά η εγωιστική ικανοποίηση που θα πάρω κράζοντας τη μέρα των ερωτευμένων. Αφού σαν μικρό γατί δεν έλαβα γλυκά και κάρτες εκείνη τη χαζή μέρα, ως ενήλικη γάτα, θα σκάβω στο αμμοδοχείο μου και θα τη χώνω μέσα.