Παρασκευή 10 Φεβρουαρίου 2012

Rough Sex -vs- Making Love

Οι φίλοι μας εκτελούν χρέη πολλών ειδικοτήτων˙ ψυχολόγοι, πειραματόζωα, συμβουλάτορες, υποστηρικτές, φορείς χαρτομανδήλων. Τους αποζητούμε δίπλα μας σε τόσες στιγμές της ζωής μας, μα πάνω από όλα παίρνουμε το αίμα μας πίσω λατρεύοντας να τους κάνουμε κριτική.

Η δική μου μεγάλη στιγμή κριτικής ήταν όταν η φίλη μου Σ. βρήκε καινούριο γκόμενο εμ, φίλο. Η Σ. αποφάσισε να κάνει σχέση με αυτό που ονομάζουν κάποιοι τύπο-λογιστή, δηλαδή τον γλυκούλη, σούπερ-ανασφαλή που την κοιτάει πεινασμένα σαν ακριβό γλυκό. Και εκεί που λες ότι θα βαρεθεί και θα τον στείλει να πνίξει τον καημό του στις πάστες, σου ανακοινώνει πως είναι πολύ ερωτευμένη (άκου εκεί!) και περιμένει πώς και πώς να βρεθούν στη φωλίτσα τους (ίου!).
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η ψύχωσή μου με το θέμα του ποιοτικού σεξ. Διότι αναρωτιέμαι... μια γυναίκα που έκανε πρωτύτερα σεξ με έναν τύπο που την πέταγε αγριεμένα πάνω σε καπό αυτοκινήτων, σκοτεινές γωνιές, δάση, ερημιές και συναφή, πώς δεν βαρέθηκε έναν τύπο που μου φαινόταν λίγο ξενέρωτος; Καλό το τρυφερό μασάζ, αλλά αρκεί; Δεν είναι το άγριο σεξ που μετατρέπει το αγόρι που κάνεις παρέα στον άντρα που θα κολλήσεις; Απάντηση: ο νέος τύπος έκανε κάτι που δεν ήξερε ο παλιός - "της έκανε έρωτα".
Doing! Αυτή η φράση αποτέλεσε ένα βαθύτατα σοκαριστικό γεγονός όταν έχεις μια ζωή βασισμένη στη φαντασίωση. Τέτοιες ιδέες είχα ακούσει και παλιότερα, αλλά από αρσενικά της παρέας τα οποία συχνά υποστήριζαν με σιγουριά: "άλλα πράγματα κάνεις στην κοπέλα σου και άλλα στα one night stands". Τους θεωρούσα απλά κομπλεξικούς που δεν αφήνουν τη σεξουαλικότητά τους να εκφραστεί, θεωρώντας την κάτι μιαρό, ταιριαστό μόνο για τις "δεύτερες". Συνεπώς, δεν με επηρέαζαν στο ελάχιστο απόψεις που άκουγα από ξένους, αφού τους ενέτασσα κατευθείαν στην κατηγορία των ξενέρωτων. Αλλά όταν δικό μου άτομο υποστήριζε με σθένος "κάνω έρωτα και μ'αρέσει", σαν κάτι να μην πήγαινε καλά με τη θεωρία μου.
Αποφάσισα λοιπόν να αποδείξω πειραματικά την αβασιμότητα της θεωρίας της Σ. Εντάξει, να λέμε την αλήθεια το είχα ξεχάσει για κάνα δίμηνο και συνέχιζα να βουτώ στο βούρκο της διαστροφής. Μέχρι που ήρθε η μέρα. Ήταν μια μέρα δακρύβρεχτων εξομολογήσεων κρυφών βιωμάτων, μία μέρα από αυτές που νιώθεις τόσο έντονα συναισθήματα για τον άλλον, σαν να ξυπνάει κάτι πρωτόγνωρο. Μόνο τότε ένιωσα αυτό για το οποίο μιλούσε ονειροπόλα η φίλη μου, το μεγάλο πάθος που σχεδόν σε πονάει αλλά ξέρεις ότι δεν μπορείς να το αποφύγεις, αυτό για το οποίο μιλούν στα παλιά βιβλία και νομίζεις ότι είναι χαζό παραμύθι.

Ποιος τελικά είχε δίκιο; Κανείς μάλλον. Γιατί όλα χρειάζονται. Οι άνθρωποι είναι πολύπλευρα όντα και έχουν την ανάγκη να εκφράζονται με ένα σωρό διαφορετικούς τρόπους. Τα αγόρια της τότε παρέας μου είχαν άδικο να απορρίπτουν τις κοπέλες τους ως κατάλληλες παρτενέρ για την πλήρη εξερεύνηση της σεξουαλικής ηδονής. Εγώ έκανα λάθος να υποτιμώ το να κάνεις έρωτα από φόβο, χαρακτηρίζοντας το μάλιστα "ξενέρωτο". Και η Σ.; Αυτή μάλλον είχε δίκιο... με βεβαιότητα θα το μάθουμε μόνο όταν και αν βρει άλλον.





3 σχόλια:

  1. Όχι και τύπο-λογιστή ρε παιδιά. Έχουμε και αισθήματα δε είμαστε όλοι χοντροί με καράφλα ή έστω είμαστε στην αρχή τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τότε να σε χρησιμοποιήσουμε ως πειρασμό για τη φίλη! Προσφέρεσαι για συνοικέσιο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχαχα μπα όχι ευχαριστώ για την προσφορά το έχω λύσει αυτό το θέμα εδώ και καιρό

      Διαγραφή