Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Υπαρξιακοί προβληματισμοί

Την πιο όμορφη εποχή του χρόνου (γιατί η πιο hot είναι το καλοκαίρι) εγώ είχα την πιο καταθλιπτική διάθεση. Κι αυτό γιατί, παρότι τα δέντρα έξω από το σπίτι άρχισαν να ανθίζουν και ήθελα μόνο να βγω έξω να χαρώ τις μυρουδιές με το αίσθημα, ένα άλλο αίσθημα μιζέριας με κατέκλυζε και δεν ήθελα να με δει ψυχή.

Το περίεργο είναι ότι για μένα αυτή η περίοδος ήταν πάντα πολύ αγαπημένη. Με τον Απρίλιο, βλέπεις, αρχίζει αυτή η εποχή που θες να είσαι όλη μέρα έξω, που ξαφνικά ερωτεύεσαι όλο τον κόσμο -για τον οποίο μπορεί να αδιαφορούσες προηγουμένως- μόνο και μόνο γιατί μαζί με τα λουλούδια ανθίζουν και οι ορμόνες. είναι η εποχή που μυρίζει καλοκαίρι και δεν είναι παράλογο να πας στην παραλία (για μια ηλιοθεραπεία, είπαμε). It's the time of the season.


Όταν πήγαινα σχολείο, κάθε τέτοια περίοδο, θυμάμαι το διευθυντή να κάνει παρατήρηση στην προσευχή να μην ερωτοτροπούν οι μαθητές στο προαύλιο. Ήταν αλήθεια πως με το που άνοιγε ο καιρός, ξαφνικά ξυπνούσαν και νέα ειδύλλια που δεν μπορούσαν να κρυφτούν. Βασικά οι ξαναμμένοι έφηβοι απλά χέστηκαν να βρουν ένα πιο κρυφό μέρος, ακόμα και όταν περνούσε μία στριμμένη καθηγήτρια και απειλούσε με αποβολές. Ήταν τόσο διεστραμμένο και φιλελεύθερο το σχολείο, που, γύρω στην τρίτη γυμνασίου είχε βγει η εξής μόδα: να κλείνουν οι συμμαθητές ραντεβού για φάσωμα. Δηλαδή έλεγε το αγόρι (ή και το κορίτσι συχνότατα) "έλα σπίτι μου στις 10", χωρίς date, χωρίς φλερτ, χωρίς τίποτα ατμοσφαιρικό. Και μάλιστα το φάσωμα, εκτός από φιλιά και αγκαλιές- περιελάμβανε και κωλοδάχτυλο. Όχι δάχτυλο, όχι παιχνίδια με τον κόλπο, ΚΩΛΟδάχτυλο. Η μάνα μου τότε είχε πει πως θα το συμβούλευσε κανένας ανώμαλος πατέρας στο γιο του και μετά το πήραν και το έκαναν όλοι. Μπορεί και να ακολουθείτο τέτοια πρακτική για να μην ξεπαρθενιάστουν οι κοπέλες. Ποιος ξέρει; Εγώ θά'μουν πολύ αθώα για να μην μου το πρότειναν. Τέλος με την παρένθεση, θα επιστρέψω στο θέμα μου.

Το λοιπόν, τον τελευταίο καιρό είχα μισήσει τον εαυτό μου και κυρίως το σώμα μου. Ομολογώ πως είχα φτάσει να μην έχω όρεξη για αναπαραγωγικές διαδικασίες. Εδώ και μήνες είχα αφοσιωθεί στις πνευματικές δραστηριότητες και στις εξόδους (επειδή δεν μπορούσα να αρνηθώ καμία πρόταση) με άμεση συνέπεια να κόψω το γυμναστήριο (στο οποίο πήγαινα βεβαίως μόνο για τα ομαδικά). Στην αρχή ήταν όλα καλά. Μετά από λίγο άρχισα να κουράζομαι εύκολα και λίγο αργότερα έβαλα το αγόρι να κάνει εκείνο όλη τη δουλειά. Εκεί κάτι άρχιζα να νιώθω ότι δεν πάει καλά, αλλά ακόμα δεν καταλάβαινα τι. Τις προάλλες όμως έφτασα να έχω φριχτούς πόνους στην πλάτη. Δεν ήταν ο πόνος που παίρνεις παυσίπονο και περνάει, ήταν μια μόνιμη ενόχληση που μειωνόταν μόνο όταν ξάπλωνα "τ'ανάσκελα". Έτσι όμως κάνεις δεν μπορεί να ζήσει για πολύ. Συνεπώς αποφάσισα να συνεχίσω το γυμναστήριο και τη φυσικοθεραπεία, προκειμένου να συμφιλιωθώ ξανά με το σώμα μου που τελευταία είχε γίνει μια φυλακή.

Σε αυτό το συμπέρασμα δεν έφτασα εύκολα. Όταν μάλιστα αποφασίζεις να έχεις μια οφισιαλ σχέση με έναν άνθρωπο, αμέσως μπαίνεις στη διαδικασία να μοιράζεσαι το χρόνο σου. Ταυτόχρονα όταν φτάσεις να πεις "δεν αντέχω άλλο, πιέζομαι, τρελένομαι" ο άλλος θα νομίσει αυτόματα ότι φταίει και βαρέθηκες και λοιπά δραματικά. Όμως δεν είναι κακό να πατάς καμιά φορά την παύση. Καταρχάς γιατί δεν μπορείς να είσαι καλά με κανέναν αν δεν είσαι καλά πρώτα με τον εαυτό σου. Όπως λένε κιόλας πολλοί, δεν θα σε αγαπήσει κανείς αν δεν σε αγαπάς εσύ πρώτα. Κατά δεύτερον, όλοι σίγουρα κάποια στιγμή φτάνουμε στο σημείο που δεν αντέχεται άλλο ο τρόπος ζωής. Γι'αυτό υπάρχουν και οι διακοπές ώστε να μην τρελαθούμε, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν αρκούν. Νομίζω από τη λιγοστή μου εμπειρία, πως όταν φτάσεις σε αυτό το σημείο χρειάζεται να δώσεις στον εαυτό σου μια μέρα άδεια να μαλακιστεί και λιγάκι. Δεν εννοώ να αυνανιστεί -βεβαίως κι αυτό καλοδεχούμενο είναι- αλλά να χαζολογήσει μες στο σπίτι χωρίς λόγο και αιτία. Μια μέρα που προορίζεται αποκλειστικά για να μειωθεί η ταχύτητα με την οποία έχει φορτσάρει το μυαλό το τελευταίο διάστημα έντασης. Μόνο τότε, αφού τελειώσει αυτή η διαδικασία, μπόρεσα να δω τι έκανα λάθος.

Η "μια μέρα" είναι καθαρά μεταφορική, καθώς κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές ανάγκες και υποχρεώσεις. Θυμάμαι παρεμπιπτόντως ένα "διαμαντάκι" κείμενο του αγαπημένου μου Πίκου για τη μοναξιά. Όσο και να προσπαθήσω να βρω μια πρόταση που να το περιγράψει, απλά θα γράψω κάτι ακατανόητο ή θα κοπιάρω το αρχικό κείμενο, οπότε απλά διαβάστε το. Επανερχόμενη στη "μέρα της άδειας", αυτή μπορεί να είναι και τα 20 λεπτά στο ντους ή η λίγη ώρα μπροστά στο καθρέφτη, όπου θα μείνεις για μερικά λεπτά μακριά από όλους, αντιμετωπίζοντας τον εαυτό σου.

Προς το παρόν πάω να βγάλω τα αθλητικά από την ντουλάπα, να αντιμετωπίσω το αερόμπικ...

8 σχόλια:

  1. Καλώς σε βρήκα:)
    Ολοι περνάμε περίεργες φάσεις...
    Καλό μήνα και καλή βδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mα πόσο γριά είμαι, στην εποχή μου το μεσαίο δάχτυλο μόνο το δείχναμε στους αντιπαθητικούς ως υπέρτατη αμερικανομαγκιά
    Πάντως το να ακούς το σώμα σου και να μη το αγνοείς είναι πολύ θετικό :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @serenata: Καλώς σε βρήκα κι εγώ!
    Ας ελπίσουμε ότι αυτές οι φάσεις θα είναι σύντομες...
    Καλό μήνα και σε σένα! :D

    @sewsome: Αυτό δεν είναι δείγμα ηλικίας αλλά αθωότητας.. ;)
    Δύσκολη υπόθεση το σώμα, ειδικά άμα έχεις συνηθίσει να βαριακούς στις εκκλήσεις του!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το σώμα άμα του δώσεις την ευκαιρία γίνεται τεμπέλικο και οκνό. Καλά κάνεις κι αλλάζεις ρώτα, ίσως είναι λίγο δύσκολο στην αρχή, μέχρι να το αφυπνίσεις το κορμί αλλά μετά ... ποιος σε πιάνει;-) Άντε με το καλό να βρεις ό,τι θες και να απολαύσεις την άνοιξη!
    Καλή σου μέρα:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ Fri δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολο είναι... και πολλές φορές είναι και αποκαρδιωτικό όταν βλέπεις πόσο προχωρημένοι είναι οι άλλοι και πόσο ζελεδάκι φαίνεσαι ο ίδιος στον καθρέφτη! Αλλά πού θα πάει, θα πήξει το ζελέ! Πολύ εμψυχωτικά τα λόγια σου Fri! εύχομαι κι εσύ να βρίσκεις στην άνοιξη αφορμές να σκορπάς χαμογελάκια... ;-)
    Την καληνύχτα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. πως πάει η πλατούλα? :) φιλάκι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Sewsome! Η πλατούλα μου αρχίζει να δυναμώνει και οι πόνοι να περνούν! Κάτι γίνεται με την άσκηση...
      Φιλιά πολλά :D

      Διαγραφή